Έμαθα πλέξιμο σε αρκετά μικρή ηλικία από τη μητέρα μου, αρχικά με το βελονάκι... θυμάμαι ότι έφτιαχνα ρούχα για τις κούκλες μου... αργότερα στο γυμνάσιο έμαθα να πλέκω και με βελόνες, όπως έμαθα και κέντημα και ράψιμο στο μάθημα των οικοκυρικών... ναι ναι το πρόλαβα αυτό το μάθημα...
Τότε όμως δεν μπορούσες να βρεις μεγάλη ποικιλία υλικών στα μαγαζιά και από ότι θυμάμαι οι περισσότερες φίλες μου δεν ήξεραν ούτε πλέξιμο ούτε ράψιμο... και γω για να είμαι ειλικρινής δεν το πολυ-έλεγα ότι μου αρέσει αυτό το χόμπυ
Όταν πήγα στη Γερμανία να σπουδάσω, έμεινα άναυδη από το πόσο διαδεδομένο ήταν αυτό το χόμπυ... γυναίκες από όλες τις ηλικίες έπλεκαν... στο τραμ..στο πάρκο... στο λεοφωρείο...παντού ...και από νήματα? έβρισκες ό,τι μπορούσες να φανταστείς! λινά, βαμβακερά, μεταξωτά, κασμιρένια!!!!
Που τέτοια πράγματα στην Ελλάδα? Τα τελευταία χρόνια μόνο έχει αρχίσει να γίνεται κάτι και μπορείς να βρεις ποικιλία νημάτων για πλέξιμο.... αλλά γενικά βλέπω ότι οι Ελληνίδες δεν ασχολούνται με τέτοιου είδους χόμπυ όπως πλέξιμο, κέντημα, ράψιμο....
γιατί άραγε? αναρωτιέμαι... γιατί έχουμε το πλέξιμο συνηφασμένο με κάτι παλιομοδίτικο? γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα περιοδικό πλέον σχετικό με τέτοια χόμπυ? μια Πρακτική έμεινε, αν και τώρα τελευταία δεν την βλέπω στα περίπτερα.. αν δώσει κανείς την λέξη "πλέξιμο" σαν κριτήριο αναζήτησης στο διαδίκτυο, πολύ λίγες σελίδες θα εμφανιστούν και οι περισσότερες από αυτές είναι απλά υποτιμητικές αναφορές στο συγκεκριμένο χόμπυ......
No comments:
Post a Comment